دانلود تحقیق درمورد مسائل و جلسات در ژنو

با دانلود تحقیق در مورد مسائل و جلسات در ژنو در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق مسائل و جلسات در ژنو را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق مسائل و جلسات در ژنو ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد مسائل و جلسات در ژنو

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:129 صفحه

قسمتی از فایل:

• اجلاس کارشناسان امور خلع سلاح در ژنو (62-1958)

1) جلسه بررسی روشهای کشف انفجارات هسته ای در دوره زمانی 21 اگوست- 30 ژوئن سال 1958 با حضور کارشناسانی از کشورهای اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا استان، چک و اسلواکی، رومانی، فرانسه و کانادا برگزار گردید که نتیجه آن گزارشی شامل استنتاج و توصیه هایی در خصوص سیستم کنترل فرضیات بر توقف آزمایش تسلیحات هسته ای بود.

2) اجلاس اقدامات مربوط به پیشگیری از حمله ناگهانی در دوره زمانی 18 دسامبر، 10 نوامبر 1958 با حضور نمایندگان اتحاد جماهیر شوروی، لهستان، چک و اسلواکی، رومانی، آلبانی، ایالات متحده آمریکا، بریتانیا، فرانسه و کانادا برگزار شد.

قدرتهای غربی از بحث و بررسی دقیق پیشنهاد مربوط به پیشگیری از حمله ناگهانی شانه خالی کرد و تنها گزارشی تشریفاتی محتوی برخی پیشنهادات و مدارک مربوط به اجلاس ارائه گردید.

3) نشست نمایندگان اتحاد جماهیر شوروری، آمریکا و بریتانیا در خصوص توقف آزمایش تسلیحات هسته ای پس از وقفه ای که از 31 اکتبر 1958 تا 29 ژانویه 1962 ایجاد شده بود تشکیل گردید. در این اجلاس، اتحاد جماهیر شوروی پیش نویس موافقت نامه توقف آزمایش هر نوع سلاح اتمی و هیدروژنی را در اختیار قرار داد. آمریکا و انگلیس پس از موافقت ضمنی با برخی از مواد پیش نویس قرار داد ممنوعیت آزمایش تسلیحات هسته ای، سیاست محاطله وقت کشی را در پیش گرفتند. این اجلاس بنا به بی مبالاتی اعضاء متوقف گردید. پروتکل ها و اسناد آن در اختیار کمیته خلع سلاح و کمیسیون خلع سلاح سازمان ملل قرار گرفت پس از مدتها پیشنهادات شوروی ممنوعیت آزمایش تسلیحات هسته ای در فضا ؟؟؟ و زیرآب، در قرارداد 1963 گنجانده شد.

منبع: تاریخ دیپلماسی ج5، کتاب اول، صفحات 83-676، تاریخ سیاست خارجی اتحاد جماهیر شوروی ج2، صفحات 92-387.

 

 

 

• اجلاس ژنو برای حل و فصل مسئله لائوس

این اجلاس به ابتکار شوروی و با حمایت دولت لائوس و دیگر کشورهای علاقه مند به حل و فصل سریع مسئله لائوس از تاریخ 16 می 1961 تا 23 ؟؟ 1962 برگزار گردید. قدرتهای غربی هم ناچار به موافقت با برگزاری اجلاس گردیدند. در این اجلاس نمایندگان کشورهای برمه، بریتانیا، ویتنام، هند، کامبوج، کانادا، چین، لائوس، لهستان، اتحاد جماهیر شوروی، ایالات متحده آمریکا، تایلند، فرانسه و رژیم سایکون حضور داشتند. (توضیح اینکه قبل از برقراری حکومت سوسیالیستی در ویتنام، مالکیت ویتنام که پیرو غرب بود، در شهر سایگون قرار داشته و روسها از آن به عنوان رژیم سایگون یاد
می کنند. مترجم). اجلاس بیانیه ای را در خصوص بیطرفی لائوس و پروتکل الحاقی مربوطه صادر نمود.

در این بیانیه، درخواست بیطرفی لائوس به تاریخ 9 جولای 1962 گنجانده شده بود که هیئت متحدلائوس بوسیله آن مواضع خود را در حمایت از منافع سه نیروی سیاسی کشور یعنی جبهه میهن پرستی لائوس، بیطرفان و منابع راست را اعلام نمود. لائوس همچنین در زمینه سیاست خارجی بر عزم خود برای پیروی از صلح و بیطرفی و حمایت از پنج اصل مربوط به  همزیستی مسالمت آمیز و عدم شرکت در اتحادها یا بلوک نظامی، و عدم موافقت با ایجاد پایگاه های فضایی در خاک خود تاکید کرد. شرک کنندگان ضمن تأیید مواضع دولت لائوس، اعلام کردند که آنها نیز حاکمیت، استقلال، بیطرفی، یکپارچگی و تمامیت ارضی لائوس را رعایت کرده و به آن ها احترام بگذارند.

پروتکل الحاقی بیانیه مذکور مشتمل بر قوانین مربوط به خروج نیروهای نظامی بیگانه از لائوس و همچنین ممنوعیت ورود پروتکل فضایی و مهمات جنگی به این کشور می گردید. در این پروتکل وظایف و اختیارات دو هم رئیس اجلاس (شوری و بریتانیا) و کمیسیون بین المللی نظات و کنترل در لائوس (مرکب از نمایندگان هند، لهستان و کانادا) که مسئولیت نظارت و کنترل برآتش بس در لائوس و خروج پرسنل نظامی را از این کشور بر عهده داشتند مشخص گردیده است.

نشست های ژنو در سال 1962، پایه های لازم را برای حل و فصل سیاسی مشکلات در لائوس از طریق همکاری میان سه نیروی سیاسی فعال در این کشور ایجاد کرد. اما لائوس نتوانست از ثمرات توافقات ژنو در جهت حصول وحدت ملی بهره مند گردد.چرا که ایالات متحده با آغاز جنگ علیه ملت ویتنام و توافقات ژنو درخصوص مسئله لائوس را نقض و به دخالت مستقیم در امور داخلی این کشور دست زد.

هواپیمای جنگی آمریکا از اواسط سال 1964 پروازهای جاسوسی خود را بر فراز خاک لائوس و سپس بمباران منظم هوایی خود را علیه واحدهای نظامی و غیر نظامی واقع در منطقه تحت کنترل جبهه میهن پرستی آغاز کرد. تا از این طریق جنبش آزادیبخش ملی این کشور را تحت فشار قرار داده و از این کشور بعنوان سکویی برای تجاوز علیه ویتنام استفاده نماید.

منبع: سیاست خارجی اتحاد جماهیر شوروی و روابط بین المللی، مجموعه اسناد م. 1963، صفحات 23-311 (روس)

 

• اتحاد اروپای غربی WEU (Westem Eurupean Union)

این ساختار یک اتحاد نظامی- سیاسی است که براساس موافقتنامه 1954 پارس در پی بازسازی اتحادیه غرب که طبق قرارداد 1948 بروکسل تأسیس گردید، در سال 1955 تشکیل شد. کشورهای بلژیک، بریتانیا، ایتالیا، گونرامبورک، هلند، فرانسه و آلمان غربی از اعضاء این اتحاد بشمار می آیند اتحاد اروپای غربی وظیفه کنترل نیروهای مسلح و بویژه نظات بر اجرای موازین مربوط به محدودسازی نیروهای مسلح توسط آلمان غربی را بر عهده داشت. لازم به ذکر است که قدرتهای غربی  برای تشکیل این اتحاد، قدرتهای غربی تصمیم گرفتند که حتی اگر به قیمت نقض مصوبات کنفرانس 1954 برلین (پوتسرام) در مورد غیرنظامی کردن آلمان هم که شده، این کشور را وارد ناتو کنند.

نهاد عالی اتحاد، مجمعی است که بطور منظم در سطح نمایندگان پارلمانی کشورهای عضو تشکیل می گردد و نهاد تصمیم گیرنده آن، شورایی است که بصورت دوره ای در سطح وزرای امور خارجه کشورهای عضو در لندن (مقر ستاد اتحاد) و با حضور وزرای امور خارجه این کشورها برگزار می گردد.

فعالیت اتحاد غربی عملاً جنبه شورکی دارد چرا که کشورهای عضو همگی از اعضاء ناتو و جامعه اقتصادی اروپا می باشند.

 

 

منبع: کرپاتسکی ز.م. سازمان های بین المللی اروپای غربی. م.  1973.

Borcier R. the Political Role of the Assembly of WEU. Stasbourg, 1963;

WEU: The Years of  Seven-Power Europe. P. 1964; Ymbert A. L`union de 1`Europe occidentale. P. 1968.

 

• اتحاد غربی (به قرارداد بروکسل 1948 رجوع شود).

 

• اشغال ناوگان هوایی (ابعاد حقوقی – بین المللی)

اشغال هواپیماهای کشوری و یا هواپیما ربایی و همچنینی سایر اقدمات اخلال گرایانه غیرقانونی در فعالیت هواپیماهای غیرنظامی مانعی جدی در جریان عادی حمل و نقل هوایی به شمار آمده و برای جان مسافران و خدمه پروازی تهدید آمیز است. در بیشتر موارد مجرمین و عاملین به این جرائم به کشور ثالث می گریزند که این کار تعقیب کیفری و مجازات آنان را دشوارتر می سازد.

به منظور تقویت مبارزه حقوقی بین المللی با اشغال هواپیما ربایی، سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) در شهر لاهه، در جریان کنفرانس بین المللی حقوق هوایی (موسوم به کنفرانسیون 1970 لاهه) را پیشنهاد کرد که در تاریخ 16 دسامبر 1970 تدوین و به تصویب رسید و از 14 اکتبر 1971 به موقع اجرا گذاشته شد. گفتنی است که قبل از آن، کنوانسیون مبارزه با اقدامات غیرقانونی علیه امنیت هواپیماهای غیرنظامی در جریان برگزاری کنفرانس بین المللی حقوق هوایی که در تاریخ 23 سپتامبر همان سال در مونرئال برگزار شد، به تصویب رسید. این کنوانسیون معروف به کنوانسیون 1971 مونرئال، از تاریخ 26 ژانویه 1973 لازم الاجرا گردید، لازم به ذکر است که اتحاد جماهیر شوروی سابق نیز عضو هر دو کنوانسیون بوده است.

براساس مفاد این کنوانسیون ها، کشوری که شخص مجرم در خاک آنها پناه گرفته است موظف و متعهد (در صورتیکه نخواهد وی را استرداد نماید) استثناء و بدون توجه به اینکه جرم در خاک چه کشوری اتفاق افتاده، مجرم را جهت تشکیل پرنده و تعقیب کیفری در اختیار مراجع ذیصلاح خود قرار دهد. اهمیت کنوانسیون های لاهه و مونرئال از آن جهت است که پایه های حقوقی بین المللی برای مجازات افرادی که در رابطه با هواپیمایی کشوری مرتکب جرم شده و سعی در فرار ازمحکومیت دارند را ایجاد می نماید. بویژه اینکه این کنوانسیون ها بر مجازات اینگونه مجرمین، بدون هیچ ملاحظه و توجه به دلایل ارتکاب جرم تصریح نموده اند.

لازم به توضیح است که درچارچوب سازمان ملل و سازمان ایکائو تدابیر دیگری نیز در خصوص مبارزه با اشغال هواپیما و هواپیماربایی اتخاذ گردیده است. بویژه ایکائو ضمیمه ای (شماره7) را به کنوانسیون 1944 شیکاگو اضافه کرد که شامل توصیه هایی فنی و اداری به کشورها در زمینه مبارزه با اشغال هواپیما و هواپیماربایی می باشد.

این متمم به تقویت آن اصل حقوقی- بین المللی که کشورها را به تأمین امنیت هواپیمایی غیرنظامی متهد می سازد، کمک می کند.

گفتنی است که دولت اتحاد جماهیر شوروی، موافقت نامه های دو جانبه ای در خصوص همکاری در پیشگیری از ربایش ناوگان های هوایی غیرنظامی با کشورهای دیگر از جمله فنلاند و افغانستان امضاء نموده است.

منبع: مجموعه قرار دادها، شماره 27، صفحات 96-292 و شماره 29، صفحات 95-90 (روسی).

 

• الحاق (incorporutio)

اصطلاح incorporutio در حقوق بین الملل به معنای الحاق و پیوستن به چیزی بوده و یکی از انواع سیستماتیک کردن موازین حقوق بین الملل، ادغام و استقرار این موازین بدون ایجاد تغییر در ماهیت آنها در برخی مجموعه ها به ترتیب تاریخی، الفباء و موضوعی به شمار می آید. برخی نمونه های این مجموعه ها، مجموعه قراردادهای اتحاد جماهیر شوروی، مجموعه قراردادهای بین المللی از انتشارات سازمان ملل متحد (United Nations Treaty Series)، مجموعه قراردادهای تخصصی در زمینه برخی رشته ها و شاخه های حقوق بین الملل می باشد.

منبع: کاوچان. الف. پ. تدوین مجموعه قوانین و توسعه پیشرفته حقوق بین الملل. م. 1972. صفحات 35-32.

• اینجارست (به سازمان مخابرات ماهواره ای دریایی بین المللی رجوع شود).
• اینتل ست (به سازمان بین المللی مخابرات الکترونیک ماهواره ای رجوع شود.
• اینترناسیونالیسم سوسیالیستی

این اصطلاح مهمترین اصل نوع جدید مناسبات بین دولتی میان کشورهای جامعه سوسیالیستی
 می باشد که متبین کاربرد و توسعۀ اصل انترناسیونالیسم پرولتاری بوده و وحدت بین المللی، کمک متقابل، وحدت میان اقشار کارگری در کشورهای مختلف و همچنین مبارزه آنها برای دستیابی به هدفی مشترک را مورد توجه قرار داده است.

در کشورهای سیوسیالیستی از اینترناسیونالیسم سیوسیالیستی مناسبات کشورهای عضو جامعه سیوسیالیستی به عنوان اصل اسیاسی جهانبینی مارکسیسم- لتینیسم طبقه کارگر و منعکس کننده نیاز عینی نزدیکی متقابل و همه جانبه همکاری این کشورها و وحدت عمل آنها یاد می شود.

این اصل در متن پیمان ورشو و اساسنامه شورای کمک های متقابل اقتصادی نیز گنجانده شده است. گفتنی است که در قراردادهای دو جانبه میان کشورهای سوسیالیستی در مورد دوستی، همکاری و کمکهای متقابل نیز به اهمیت بنیادی این اصل برای طرفین اشاره گردیده است. همچنین در ماده 30 قانون اساسی اتحاد جماهیر شوروی آمده است که اتحاد شوروی «دوستی و همکاری، کمکهای متقابل دوستانه» با کشورهای سوسیالیستی را براساس اصل «اینترناسیونالیسم سوسیالیستی» توسعه و تحکیم می بخشد.